بررسی میزان تاثیر آموزش مبتنی بر رسانه، بر اتخاذ رفتار پیشگیری از تالاسمی

تالاسمی یکی از بیماریهای شایع خونی در جهان و در کشور ما ایران است. این بیماری یک بیماری ارثی و قابل پیشگیری است. آموزش یک راهکار مهم جهت ارتقاء دانش و پیشگیری از تالاسمی در دانش¬آموزان می¬باشد. هدف از این مطالعه تعیین میزان تاثیر آموزش مبتنی بر رسانه بر اتخاذ رفتار پیشگیری از تالاسمی در دختران دبیرستانی شهر سردشت در سال 1392می¬باشد. در یک مطالعه نیمه¬تجربی، 48 نفر از دانش¬آموزان دبیرستانی به روش سرشماری مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزارگردآوری داده¬ها پرسشنامه¬ای محقق ساخته بود که پس از تعیین روایی به روش اعتبارمحتوا (89/0=cvr، 88/0=cvi) و پایایی به روش همگنی درونی(آلفا کرونباخ=78/0) مورد استفاده قرار گرفت. پرسشنامه شامل 30 سوال در حیطه های آگاهی، نگرش و رفتاربود که قبل و 2ماه بعد از مداخله تکمیل گردید. مداخله آموزشی در قالب یک لوح¬فشرده که شامل مطالبی چون تعریف بیماری، انواع بیماری، راه انتقال و روش پیشگیری از آن، به شرکت¬کنندگان ارائه گردید. در این دوره¬ی 2ماهه به فاصله هر چهار هفته یکبار، پیامک هایی بعنوان یادآور برای دانش آموزان ارسال گردید. پس از اخذ پس آزمون، داده¬ها گردآوری و بااستفاده ازنرم افزارspss و آزمون¬های آماری ویلکاکسون مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. میانگین سنی واحدهای مورد پژوهش 5/1±17 بود. نتایج نشان داد که بین میانگین رتبه آگاهی قبل و بعد از مداخله، اختلاف معنی داری وجود داشت(001/0=p). بطوریکه میانگین نمره ی آگاهی 21درصد افزایش پیدا کرد. بین میانگین رتبه نگرش قبل و بعد از مداخله، اختلاف معنی داری وجود داشت(001/0=p). بطوریکه میانگین نمره ی نگرش 04/7درصد افزایش پیدا کرد. بین میانگین رتبه عملکرد قبل و بعد از مداخله نیز، اختلاف معنی¬داری وجود داشت(001/0=p). بطوریکه میانگین نمره¬-ی عملکرد 3/8 در صد افزایش پیدا کرد. آزمون من ویتنی نشان داد که رابطه معنی¬داری بین رشته تحصیلی و آگاهی از بیماری وجود دارد (003/0=p). با طراحی برنامه های مشابه و خودآموز و با پیگیری¬های مناسب، می¬توان در ارتقاء سطح آگاهی، ایجاد نگرش مطلوب و اتخاذ رفتار پیشگیرانه در خصوص بیماریهای دیگرنیز به نتایج مطلوبی دست یافت.